De Oosterhoutse magistraat (schout en schepenen) besluiten vaartgeld te gaan heffen voor het onderhoud van de Vaart, de aanvaarroute naar de Oosterhoutse haven. Het storten van vuil in de haven wordt voortaan verboden, op straffe van een boete van vier gulden. De haven was sinds de Sint-Elisabethsvloed alleen nog te bereiken via een kreek, een getijdengeul, die de Oosterhoutse Vaart genoemd werd. Die moest regelmatig uitgebaggerd worden en dat kostte veel geld.