In 1473 werd Horst, het meest westelijke deel van de gehuchtenreeks die later in zijn geheel Oosteind genoemd zou worden, voor het eerst genoemd. Er is ook een Horstse Straat. De betekenis van horst wordt omschreven als ‘beboste opduiking in moerassig terrein’. Het woord “horst” was in de zestiende eeuw nog gewoon in gebruik te Oosterhout. Men bedoelde er een stuk opgeslibde grond mee in het gebied dat sinds de Sint-Elisabethsvloed van 1421 onder water stond. In deze gevallen is ‘horst’ identiek aan ‘hil’, wat opgeslibde oever betekent. Het gehucht Horst ligt echter niet in opgeslibd gebied, maar op de zandgronden. In deze situatie op de grens van hoge gronden en de lage hooilanden van de Willemspolder is een verklaring in de zin van beboste hoge grond bij moeras het meest waarschijnlijk.